പടനിലത്തിന്റെ വിഭ്രാന്തിയില്ല
ഉള്ളതാനെങ്കിലോ നീന്തിത്തുടിക്കാ-
നൊരുങ്ങുന്ന കുഞ്ഞിനൊക്കും കൌതുകം
നാളെ ഈ ഞാനും ഒടുങ്ങും സഖേ
ബലിക്കല്ലിലെന് തല നീ
ചവിട്ടിപ്പിടിക്കും
മഴുവിന് തണുപ്പെന്റെ കണ്ഠം
മുറിക്കുമ്പോള്
ചിരി നിന്റെയാണെന്നും ഞാനറിയും
അറിയാത്തവര്ക്കാത്മഹത്യയാണെങ്കിലും
ഹൂതിയാണറിവേറി വന്നവര്ക്ക്
വിലപിക്കാനുതകുന്നോരോര്മ്മ
മാത്രം
നിലനില്ക്കും ഞാനെന്നു മനസ്സ്
ചൊല്ലുമ്പോഴും
മറകൂട്ടി എന്തെ മറച്ചു വെപ്പൂ
മറവിയില് മായാതെ മരണത്തിന്
ശേഷവും
മധുരമാമോര്മ്മകള് മിഴിയിതളില്
വരുമെന്റെ കാലമെന്നുയരെ
വിളിക്കുമ്പോള്
വരവെല്പൂ അന്ത്യത്തെ ഞാനീ വഴി
വരവാട്ടെ എന്നെ
പിരിയാതിരിക്കാനായ്
വഴികേള്പ്പൂ എന്റെ സതീര്ത്ഥരോടായ്
വഴികള് പിരിഞ്ഞാലും പ്രിയസുഹൃത്തെ
നീയെന്
പ്രിയനായിതന്നെ നിലകൊള്ളണം
നാവിലെല്ലാം നാടിന് നന്മ മാത്രം
നാളെയും നേരം പുലരുമെന്നും നാട്
നമ്മുടെതാണെന്നുമോര്ക്കണം നാം
പണിയുന്നു നാം നമുക്കായ് തന്നെ നരകവും
സ്വര്ഗമെന്തേ പണിയാനമാന്തം
ചോരചിന്തേണ്ടനാള്
ചോരയില്ലെങ്കിലോ
സിരകളില് ആവേശമില്ലെങ്കിലോ
ച്ചുടുവിയര്പ്പോഴുകേണ്ട
കാലത്തോഴുക്കിയ
ചോരച്ചാല് വിലയും അറിഞ്ഞിടേണം !
വൈകിയാലും അനുസ്മരണം കൊള്ളാം . വരികള് നല്ലത് . പക്ഷെ വായിച്ചു വായിച്ചു മടുത്ത വിഷയം ആണിത് .
ReplyDeleteവായനക്ക് നന്ദി അനാമിക, അനുസ്മരണം വളരെ മുന്പ് തന്നെ നടന്നെങ്കിലും, എല്ലാം മറന്നു മുന്നോട്ട് നീങ്ങുന്ന ജനങ്ങളെ ഒന്ന് കൂടി ഓര്മിപ്പിക്കാന് വീണ്ടും പോസ്റ്റ് ചെയ്തതാണ്! പഴയ കാര്യങ്ങള് മടുത്താലും മറക്കരുതല്ലോ!(മടുക്കുന്നതും തെറ്റ്!)
Deleteനന്നായി, പക്ഷെ നിന്ടെ കലണ്ടര് ഒന്ന് മറക്കണം കേട്ടോ!
ReplyDelete